Beyoğlu Ulaşım
Beyoğlu ‘ndan İşe Gitmenin En Kolay Yolu! Ring Servis ile herkes üç adımda Beyoğlu Ulaşımını belirliyor ve en kısa sürede Beyoğlu Personel Servisi buluyor. Şimdi sizde hiç vakit kaybetmeden zamandan ve paradan tasarruf etmek için Beyoğlu Ring Servis ayrıcalıklarından yararlanın.

Beyoğlu Tarihçesi
Beyoğlu, 1924 yılında idari yapı içinde İstanbul'un bir ilçesi olarak yer almıştır. Cumhuriyet'in ilk yıllarında Beşiktaş ve Şişli'yi de idari olarak içinde barındıran Beyoğlu 1930 yılında Beşiktaş ilçesinin kurulması, ardında da diğer idari tasarruflar sonunda bugünkü durumuna gelmiştir. İlçe, kuzeyde Eyüp, Kağıthane, Şişli ve Beşiktaş'a, güneyde ise Fatih ve Eminönü ilçelerine komşudur. 
Beyoğlu ilçesi, 45 mahalleden ve yaklaşık 225 bin yerleşik nüfustan oluşan bir yerleşim yeridir. İş, eğlence ve kültür merkezi olması nedeniyle bu ilçe sınırları içerisindeki gündüz ve gece nüfusu birkaç milyonu bulmaktadır. Bazılarına göre Beyoğlu ulaşım olarak, Karaköy’den Taksim’e kadar uzanan bölgedir.
Beyoğlu ilçesi; Haliç’in kuzeyinde Kasımpaşa vadisinin batısıyla, Dolmabahçe (Gazhane) vadisi arasında kalan alanı kapsar, Şişli ve Beşiktaş ilçeleriyle sınırdaştır. Ancak halk arasında Beyoğlu adı, kentin önemli kültür, eğlence ve iş merkezlerinden olan ve Galatasaray’ı Taksim Meydanı’na bağlayan İstiklal caddesi ve çevresi için kullanılır.

Tarihi ve Turistik Mekanları:

Lengerhane - Rahmi M. Koç Müzesi:Hasköy'de, Tersane-i Amire'ye bağlı bir kuruluş olan Lengerhane, Osmanlı donanmasının kalyonlarında kullanılan büyük çapaları dökmekte kullanılıyordu. Uzun yıllar başka amaçlarla da kullanılan yapı 1990'larda Rahmi Koç'un girişimiyle yeniden işlevlendirilmiş ve bir endüstri tarihi müzesine dönüştürülmüştür.
Aynalıkavak Kasrı: İstanbul'un en büyük üç sarayından biri olan Tersane Sarayı'nın günümüze ulaşan tek yapısı Aynalıkavak Kasrı'dır. I.Ahmed'in, Okmeydanı ve Eyüp Sultan'a yakınlığı nedeniyle 1614'te yaptırdığı ilk kasırda Sultan (Deli) İbrahim doğmuştur. Sultan İbrahim büyüdükçe, yeni yeni binalar yaptırarak burayı Tershane Sarayı haline dönüştürür. 1678 yangını sonrasında, onarımlar ve düzenlemeler ile yeni köşkler, kasrlar eklenir. Bu yeni eklenenlerden birisi Aynalıkavak Kasrı'dır.
Okmeydanı Menzil Taşları:Fatih'in İstanbul kuşatmasında otağın kurulduğu yer olarak söylenen, Haliç yamaçlarındaki büyük bir arazi, Fetih'ten sonra vakıf arazisi olarak on dokuz sınır taşıyla belirlenmiş ve II. Bayezid'in 1490'da buraya “Tekke-i Tirendazan” (Ok Meydanı Tekkesi) yaptırmasından sonra da bu büyük alana “Okmeydanı” denilmiştir.
Piyale Paşa Cami: 1570'lerde, Kasımpaşa'nın arkasındaki vadide, kimselerin yaşamadığı kırsal bir kesimi yerleşime açmak amacıyla, Piyale Mehmed Paşa; cami, medrese, tekke, sıbyan mektebi, türbe, çarşı, hamam ve sebilden kurulu bir külliye yaptırmıştır. Günümüze ise yalnızca cami ve türbe erişebilmiştir.
Arap Cami: Galata kentsel dokusunda beton bloklar arasında, sivri külahlı hayli yüksek kare biçimli kulesiyle hala fark edilebilen Arap Camii; Fetih öncesinden kalan İstanbul'un tek gotik kilisesidir.
Galata Köprüsü: Altın Boynuz'un (Hrisokeras-Haliç) ayırdığı Konstantinopolis'in İki yakasını bağlayan ilk köprünün, V.yy'da Blahernai Surları yakınında Ayvansaray'da yapıldığı bilinmektedir.
Karaköy Palas: Karaköy Palas döneminin önde giden mimarlarından İstanbul doğumlu Levanten Guilio Mongeri'nin 1910'ların sonlarında gerçekleştirdiği bir deneme olarak, yakın dönem mimarlık tarihimizde yerini almış bulunmaktadır.
Osmanlı Bankası: Galata kentsel dokusu içinde, özgün biçimini yıllar önce yitiren anıtsal bir yapı, yüzyılı aşkın bir süredir Osmanlı Bankası olarak tanınıp, tek bir yapıymış gibi algılansa da, aslında iki ayrı kuruluşun yönetim merkezi olarak tasarlanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu Tütün Rejisi Şirketi ve Osmanlı Bankası.
Komando Merdivenleri: 1850'lerde Galata'nın anacaddesi olan “Voyvoda” Caddesi çevresindeki bankerlerin en önemlilerinden birinin, Avram Kamondo'nun bankasının bulunduğu Rue Camondo (günümüzdeki Banker Sokağı) ile daha aşağıda kalan Voyvoda Caddesi'ni bağlayan, geç barok çağrışımlı küçük şirin bir merdiven yaptırılmıştır: Kamondo Merdivenleri.
Terziler (Tofre Begadim) Sinagogu: Galata'da, Yüksekkaldırım'a bağlanan yan sokaklardan biri (Banker Sokağı) üzerindeki “Askenaz” cemaatine ait Terziler (Tofre Begadim) Sinagogu; İstanbul'un en eskisi olmasa da, en ilginç sinagoglarından biridir.
İngiliz Bahriye Hastanesi: Batılı mimarların, Doğu kentleri için tasarladıkları yapılarda sergiledikleri çok farklı davranış biçimlerinin, belki de en aykırı ucuna konabilecek bir yapıdır, İngiliz Bahriye Hastanesi.
Galata Kulesi: Fetih'e kadar iki yüz yılı aşkın bir süre boyunca hemen hemen bağımsız bir Ceneviz sömürge kenti olan Galata'nın birkaç kez büyütülen kentsel savunma sistemindeki yirmi dört kuleden ayakta kalabilen tek ve en anıtsal olanı bu kuledir.
Tophane-i Amire: Tophane-i Amire yüzyıllar boyu üretime yönelik bir endüstri kuramayan Osmanlılar'da savaş endüstrisine yönelik yapıların ilklerindendir.
Galata Mevlevihanesi: XIII. yy'da Mevlevi Celaleddin-i Rumi'nin kurduğu Mevlevi tarikatı, İstanbul'un fethinden sonra geçici bir süre Vezneciler'deki Kalenderhane'de yer aldıktan sonra, 1491'de Galata Surları dışındaki bağ ve bahçeler arasında “asithane”sini kurmuştur.
Botter Apartmanı: 1890'ların Art Nouveau akımı, çok geçmeden her yönüyle Levanten ve yabancılar aracılığıyla İstanbul'da da yaygınlaşmıştır. Bir modacının (Jean Botter), o günlerin gözde mimarına (Raimondo D'Aronco), Pera'nın en ünlü caddesinde yaptırttığı apartman da, elbette ki bu modanın en seçkin örneği olacaktır: Casa Botter.
Pera Palas: Otel uzun yıllar boyunca İstanbul'un en ünlü, en lüks oteli olma özelliğini sürdürmüştür. Cumhuriyet döneminde salonlarında balolar düzenlenmiş yabancı konuklar ağırlanmıştır.
Saint Antoine Apartmanı: Grande Rue de Pera'da 1900'lerin başında çağdaş akımları yansıtan apartmanlardan hayli farklı, bir Kuzey İtalya kentinde yer alabilecek, plazzetto görünümünde büyük bir apartmandır. “Fransisken” mezhebine bağlı San Antonio Kilisesi'nin “akar” (kira getirici) apartmanıdır, ama çoğunlukla Pera'nın kültür dili Fransızca karşılığıyla tanınır: Saint Antoine Apartmanı.
El-Hamra Hanı:1920'lerde yapılıp yapılmadığı veya eskiden beri var olan bir hanın kapsamlı bir biçimde onarılıp, sadece ön cephesinin yeniden düzenlenip düzenlenmediği hala açıklığa kavuşturulamamıştır. Elhamra Hanı, Grande Rue de Pera'nın, o dönemlerin seçmeci Doğu yönelimli tek yapısıdır.
Taksim Cumhuriyet Anıtı:Zaferle sonuçlanan İstiklal savaşı ve kurulan genç Cumhuriyet'in, Osmanlı'nın eski “payitaht”ı olan İstanbul'a da benimsetilip özdeşleştirilmesi amacıyla yaptırılmıştır.
Cihangir Cami:Osmanlı Hanedanı üyeleri, Fetih sonrasında, kentin Beyoğlu yakasında uzun yıllar boyu yapısal etkinliklere girişmemişlerdir. İlk kez 1559'da Kanuni ve Hürrem'in en küçük oğulları Cihangir'in ölümünden sonra, Mimar Sinan'a küçücük bir cami yaptırtılmıştır.
Alman Sarayı (Konsolosluğu):Beyoğlu'nda bağımsız bir elçilik binasının 1553'te Fransızlar'ın yaptırmasından sonra, diğer ülke elçilikleri de Galata ve Pera'daki yapılara yerleşmeye başlamışlardır. Çoğunluğu ahşap olan bu elçilikler defalarca yanıp, yeniden yapılır.